Turkish
For English, please click here.
Herkese merhabaa!!
Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuz. Dün benim için oldukça yoğun geçti çünkü raporlu ilacımı reçete edebilmek için her 4 ayda bir İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesi'ne yani Çapa'ya gitmem gerekiyor. Her ne kadar raporlu ilaç olsa da Türkiye'de 3. basamak hastaneler haricinde kimsenin bu ilacı reçetelendirmeye yetkisi yok...
Ama bunun dışında yeni beslenme düzenimde bu yorgunlukla yemek olarak kendime ne hazırladığımdan da bahsetmek istiyorum. Yani biraz dün dahilinde neler yaptığımı içeren basit ve hızlı bir tarif hakkında konuşacağım sizinle. Umarım sizin de işinize yarar.
Yolculuk
Dün erkenden yola çıktım diyeceğim ama aptallık yaptım. Ona da birazdan geleceğim. 9.30 civarı ilk otobüsümü beklerken minik olmasa da patili bir dostun gökkuşağı ile güzel görüntüsü bayağı bir dikkatimi çekti.
Kırmızı küpeli olduğuna bakmayın oldukça usluydu. Sadece birazcık gürültücü bir dostumuzmuş. Uyandıktan saniyeler sonra bir aracından arkasından attığı çığlıklar kulaklıklarımdan bile duyuluyordu.
İlk otobüsten sonra dakikalarla aslında binmem gereken ikinci otobüsü kaçırınca mecburen 1 saat kadar durakta beklemek zorunda kaldım. Çünkü başka bir aktarma yapmaya gerek kalmadan veya uzun mesafeler yürümeye gerek kalmadan direkt önünde durağının olduğu otobüs benim için önemli.
Kalabalık İstanbul toplu ulaşımını ne kadar az kullanırsam o kadar iyidir. Motivasyonum bu.
İki şişe yarım litrelik su ve 1 saatin ardından sonunda güneşten kurtuluğ otobüse binebildim. Çok sıcaktı. Hastaneye vardıktan sonra sıra alabilmek için sıra beklediğim bir çıkamaza girdim... O da yaklaşık 3 saat kadar sürdü. Bu sırada ise benimle sırada olan insanlarla ister istemez iletişim kurdum.
Çok tatlı bir kadın da vardı. Kendisi Akondroplazi Sendromu'na sahip biriydi. Ayrıca MS hastası da. Gerçekten hayatı çok zor olmalı. Umarım kendisi iyidir ve iyi olmak için elinden geleni yapıyordur, hayattan vazgeçmemiştir.
Biz konuşurken oldukça pasif agresif bir yapıya sahipti benim dışımda herkese. Sanırım beni sevdi 😁 İşte böyle de güler yüzlü bir insanım 😂 Şaka. Normalde somurturum, sevdiğim insanlar dışında çok fazla güldüğümü göremezsiniz.
Özge ile sıramız bitip, ilacımızı reçetelendirdikten sonra yollarımıza ayrıldık. Umarım bir gün karşılaşırız. Eve dönüş yolunda ise daha az aktarma yaparak istediğim durağa nasıl varabilirim diye araştırma yaptım ve 76D kodlu aracın istediğim durağın 100 metre kadar ilerisinde durağı olduğunu görünce atladım hemen.
Toplamda yaklaşık 2.5-3 saat süren yolculuğun ardından eve vardığımda çok açtım. Çünkü dışarıda bir şey yemek istemedim, sadece kefirle idare ettim ki hareket ederken açlığımı çok da hissetmedim.
Evde dolaba baktım ve ne yemek istediğimi düşündüm. Biraz kabak ve patates iyi olabilir derken aklıma annemin bir tarifi geldi. Aslında mücverama o daha farklı yapıyordu. Benimde aklıma bunu yapmak geldi.
Yemek
Bayağı basit bir tarif. Lazım olan şeyler de oldukça kolay geldi bana ki bu noktada sadece doğaçlama yapıyordum. Hızlı ve pratik olmaya çalışıyordum. Beyaz, bildiğimiz un bana olmayacağı için elimde olan yulafı rondodan geçirerek un kıvamına getirdim. Tabii istediğim kadar ufalmadı ama hiç yoktan iyidir.
2 orta boy patates, 1 orta boy kabak, 2 ince dal taze soğan, yumurta, un (ben yulaf kullandım) ve baharatlar kullandığım şeyler. Taze soğanın faydaları zaten saymakla bitmez. Bunun dışında kabak ve patatesleri rendelemek ve sonrasında da suyunu iyice sıkmak gerekiyor.
Baharatlara gelince de Himalaya Tuzu kullanıyorum. Yaklaşık 1 çay kaşığı tuz ve karabiber. Bir de sarıkök (zerdeçal). Beslenme uzmaanından öğrendiğime göre sarıkökün faydalarını daha aktif görebilmek için karabiber ile kullanmak gerekiyormuş. Sarıköküde neredeyse her yemeğime katıyorum. Size de tavsiye ederim.
En son bu malzemeleri ekleyip biraz karıştırdıktan sonra iki dolu avuç kadar hazırladığım yulaf unundan ekledim.
İşte malzemeler bu kadar. Doğaçlama ile bu kadar oluyor gerçekten. Oldukçada lezzetli oldu. İlk yaptığım parçalar büyük bir kaşıkla tavaya dökütüğüm için bayağı büyük oldular. Bu arada ben bunları tavada zeytinyağı ile pişirdim. Kokusu da güzel oldu böylece.
İyice piştiklerini düşündüğüm bir zamanda ki en büyük ocakta kısık ateşte 15 dakika kadar sürdü, onları tabağıma geçirdim. Tabii bu sırada tatlı olarak yiyeceğim meyveli yoğurdumu hazırladım. Biraz enerjiye ihtiyacım olduğunu hissettiğim için de 2 dilim ekmek ve 3 ekstra kayısı koydum. Fakat hazırladığım şeyin tadına bakınca ekmeğe ihtiyacım olmadığını düşünüp yemedim.
Eniştemin benim için yaptığı bu masada balkonda manzaraya karşı güzel bir yemek yedim. Oldukça iç açıcıydı. Özellikle de yorucu ve zorlu bir günün ardından ilaç gibi geldi.
Evimin manzarasını gerçekten seviyorum. Özellikle gün batımları oldukça ilgi çekici oluyor.
Bir de bu hazırladığım yemeğin hepsini pişirmedim. Yarısını bugün için saklamıştım. Hatta bu yazıyı yazmaya başlamadan hemen öncede onu yedim. Oldukça doyurucu.
Sanırım bugünlük de benden bu kadar. Dün günümün ne kadar yorucu olduğunu sizinle paylaşmak istemiştim. Bir de umarım bir gün işinize yarayacak bir tarif verebilmişimdir size. Basitliğini onu güzel kılıyor gerçekten.
Yarın görüşmek üzere. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;
Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.
Hello, everyone!!!
I hope you are well or are trying to be well. Yesterday was quite busy for me because I have to go to Istanbul Medical Faculty Hospital, ie Çapa, every 4 months in order to prescribe my reported medication. Although it is a reported drug, no one is authorised to prescribe this drug in Turkiye except for the 3rd step hospitals...
But apart from that, I also want to share what I prepared for myself as a meal with this fatigue in my new diet. So I will talk a little bit about a simple and quick recipe that includes what I did yesterday. I hope it will be useful for you too.
Travelling
I was going to say that I set off early yesterday, but I was stupid. I'll get to that in a minute. While I was waiting for my first bus around 9.30 am, the beautiful image of a pawed friend with a rainbow, although not tiny, attracted my attention.
He was quite well-behaved, don't mind the red earring (means he is a bit aggressive). He was just a bit of a loud mate. Seconds after he woke up, I could hear him screaming from behind a car even through my headphones.
After the first bus, I had to wait at the bus stop for about 1 hour because I missed bus with a couple of minutes. Because the bus with a stop directly in front of it is important for me without the need to make another transfer or walk long distances.
The less I use crowded Istanbul public transport, the better. This is my motivation.
After two bottles of half- liter water and 1 hour, I was finally able to get on the bus after surviving the sun. It was very hot. After arriving at the hospital, I had to wait in a queue to get queued. It took about 3 hours. In the meantime, I inevitably communicated with the people in line with me.
There was also a very sweet woman. She had achondroplasia syndrome. She also has MS. Her life must have been really difficult. I hope she is well and doing her best to be well, not giving up on life.
While we were talking, she had a very passive-aggressive structure to everyone except me. I think she liked me 😁 That's how I am a smiley person 😂 Just kidding. Normally I pout, you can't see me laughing too much except for the people I love.
After Özge and I finished our turn and prescribed our medicine, we went our separate ways. I hope we will meet one day. On the way home, I did some research on how to get to the stop I wanted with fewer transfers, and when I saw that the 76D coded vehicle had a stop about 100 metres away from the stop I wanted, I jumped on it.
After travelling for about 2.5-3 hours in total, I was very hungry when I got home. Because I didn't want to eat anything outside, I only managed with kefir so that I didn't feel my hunger much while moving.
I looked in the fridge at home and thought about what I wanted to eat. When I decided that some zucchini and potatoes would be good, I thought of a recipe from my mum. Actually, she was making hash browns differently. I also thought of doing this.
Food Preparation
It's a pretty simple recipe. The things I needed were also quite easy for me, which at this point I was just improvising. I was trying to be fast and practical. Since white, ordinary flour would not work for me, I ground the oats I had in a blender to a flour consistency. Of course, it didn't crumble as much as I wanted, but it's better than nothing.
2 medium sized potatoes, 1 medium sized zucchini, 2 thin sprigs of spring onion, egg, flour (I used oatmeal) and spices. The benefits of spring onion are already countless. Apart from that, it is necessary to grate the zucchini and potatoes and then squeeze the juice well.
As for spices, I use Himalayan Salt, about 1 teaspoon of salt and black pepper. And turmeric. According to what I learnt from the nutritionist, it is necessary to use it with black pepper to see the benefits of turmeric more actively. I add turmeric to almost every meal, I recommend it to you.
Finally, after adding these ingredients and mixing a little, I added two full handfuls of oat flour.
That's the ingredients. This is really what happens with improvisation. It was quite delicious. The first pieces I made were quite big because I poured them into the pan with a big spoon. By the way, I cooked them in a pan with olive oil, so the smell was nice.
When I thought they were cooked well, which took about 15 minutes on low heat on the biggest stove, I put them on my plate. Of course, in the meantime, I prepared my fruit yoghurt for dessert. I felt that I needed some energy, so I put 2 slices of bread and 3 extra apricots. But when I tasted what I had prepared, I thought I didn't need bread and didn't eat it.
I had a nice meal at this table my brother-in-law made for me on the balcony with a nice view. It was quite heartwarming. Especially after a tiring and hard day, it was like a medicine.
I really like the view from my house. Especially the sunsets are very interesting.
Also, I didn't cook the whole dish. I saved half of it for today. I even ate it just before I started writing this post. It's quite filling.
I think that's it for today. I wanted to share with you how tiring my day was yesterday, and I hope I was able to give you a recipe that will be useful to you one day. Its simplicity really makes it nice.
I'll see you tomorrow. Take care of yourself, stay with health and love and please remember that;
You are the only one of you.
Bütün fotoğraflar aksini iddia etmediğim sürece benim tarafımdan, akıllı telefonumla çekilmiştir.
All photos are taken by me, with my smart phone unless otherwise stated.
All of my content is written in Turkish first and then with the help of translators and dictionaries below translated in English.
https://www.seslisozluk.net P.S. If you know English AND Turkish, I do that too... If you see a translation discrepancy that was on purpose. I did think this is as proper as I could do. Because there are many differences between these languages.
Not: Hem Türkçe hem de İngilizce biliyorsanız, ben de biliyorum... Eğer çeviri farklılığı görürseniz bunun bilinçli olduğunu bilin lütfen. Bunu yapabileceğim en uygun şekilde yaptığımı düşünüyorum. Çünkü bu iki dil arasında çok fazla fark var.
https://www.deepl.com/translator