@navidjahanshahi just finished a 31.16km run, that lasted for 289 minutes.
This run helped navidjahanshahi burn 2557.5 calories.
Description from Strava: (۲۰عکس) خب، چهل روز سکوت عکاسی‌م تموم شد. آخر این متن یه توضیح مختصری میدم و از لزوم و شیوه‌های سکوت میگم، الان می‌خوام بگم که تایم دیگه بنفش نبود، عاااابی بود و تا داد نزد "نویدووووع..." نشناختم‌ش، البته چیز مهمی هم نبود برای شروع متن! حالا به‌هرحال!
خیلی گپ زدیم و خوش گذشت، البته لزوماً حرف‌های شیرینی نمی‌زنیم ولی نمی‌دونم چرا خوش می‌گذره! و من متوجه شدم که تایم وقتی با من حرف می‌زنه با یه لحن و لهجه و فاز متفاوتی حرف می‌زنه ، و اون فتنه‌ای که همه از تایم سراغ داریم نیست!
دیگه تایم رفت در خرابه‌های دست‌شویی بشاشه و من یهو شوق‌م پیدا شد، شوق در عکاسی! و به این فکر کردم که بذار شروع عکاسی‌م یه چیز خاص و قشنگ باشه که گفتم زیبایی یه مفهوم ذهنیه! و زیبایی باید در نگاه تو باشه نه چیزی که به آن می‌نگری! و اولین عکس‌م شد دوچرخه‌ی تایم، وقتی که تایم داشت اون‌طرف‌تر می‌شاشید!
دیگه رفت و من هم رفتم از جنازه‌ی دوستم بعد از چند روز عکس گرفتم تا شب بشه ببینم هانی می‌خواد بودوعه یا نه، که...، بعله، هانی خواست و اومد تا بودوعیم.
هانی و من تمام تلاش‌مونو کردیم که وقتی از خیابون رد میشیم نمیریم، و اولین کاری که کردیم این بود که دوتامون سیاه پوشیدیم! دومین تلاش‌م این بود که موقع دوعیدن عکس بگیرم! واقعاً ما چجوری هنوز زنده‌ایم؟!
5
دیگه تموم کردیم و هانی زیر چراغ‌های پرپرو سرد کرد و خوش‌بختانه آقای هاشمی درو وا گذاشت و در اقدامی نادر هانی گفت نوید بیا عکس بگیریم، البته گمونم بیشتر به خاطر این بود که آینه‌شو دوست داره، ولی به هرحال این افتخاری بود که نصیب‌م شد، نمیشه کتمان کرد!
توضیحاتی که البته مختصر نشد! : تجربه‌ی عکس نگرفتن هیچ دستاورد ملموسی برام نداشت! البته، باید بیشتر صبر کنم، هشتگ زود قضاوت نکنیم! اولین کسی که تعجب کرد دوربین گوشی‌م بود! رسماً احتیاج به فیزیوتراپی داره، اصلاً سرعت عمل قبل رو نداره، دست‌م هم همینطور! کج شده، وسط رو پیدا نمی‌کنه و... . مغزم هم لحظه رو از دست میده، خیلی هم داد و بیداد الکی می‌کنه، که بگیرم؟! نگیرم؟! به سمت کدوم‌ور جابجا بشم؟! و... .
تمام کسانی که عکس نمی‌گیرن رو آلان بهتر درک می‌کنم، یه نیرویی وجود داره برای عکس نگرفتن، یعنی الان عکس نگرفتن راحت‌تره. از فراموشی زمان عکس گرفتن و "که چی" گرفته تا اینکه قشنگ نمیشه و بقیه میگن چقدر بی‌سلیقه‌ست و... .
اما چیزی که مهمه انجام دادن‌شه، و چیزی که خیلی کمکم کرده راوی بودنه. چیزی که ارجیوس، منتور مکتب راوی‌فوتوز، یادمون داده. شخصاً خودم اگه با عکس روایت نکنم دلیلی برای عکاسی روزانه و مستمر ندارم. منظورم سلسله‌ی عکس‌هاست، که مثلاً اینجا بیست‌تاست.
شما قصه هم که تعریف می‌کنید یه اول و آخری داره، اگه کسی توی قصه‌تون زخمی باشه باید بگین کجاش زخمیه و چی شده زخمی شده.
10
البته لازم نیست بگین که روز قبل‌ش زده توی گوش باباش، لازم نیست بگین عاشق دکتر دندون‌پزشک‌ش شده!
همینطور که من هم هرجایی نگفتم و نمی‌گم و نخواهم گفت، همینطور که من هم عکس‌های خاصی رو هرجایی نذاشتم و نمی‌ذارم و در ادامه هم نخواهم گذاشت.
همیشه گفتم، اگر عکسی رو اینجا گذاشتم، تعداد زیادی از عکس‌ها رو نذاشتم. و خاصیت سکوت اینه که آدما تصوری از اون چیز نخواهند داشت. نخواهند فهمید چی گفته نشده، نخواهند فهمید چه عکسی بوده که گذاشته نشده.
خیلی از عکس‌هایی که در زلزله‌های دردناک گرفته شدن رو در اون روزها نمیشه گذاشت، در روزنامه‌های اون شهر نمیشه گذاشت. اما، اون عکس‌ها مهم‌ن. از نظر فرهنگ‌شناسی، جامعه‌شناسی، تاریخ و... .
اونا رو اما میشه در یه روزنامه‌ی تخصصی غیر خبری خارجی گذاشت. اونا رو میشه پنج سال بعد گذاشت.
15
البته نه که اینا رو از قبل می‌دونستم اما ظاهراً به اندازه نمی‌دونستم. یه شوخی‌ای داشتیم زمان سربازی، فرمانده می‌گفت طوری نکنید که طوری بشود!
حالا خلاصه، طوری نمی‌کنم که طوری بشود! سعی می‌کنم! زندگی همینه!
پ.ن. : از امشب هم عکس و روایت‌هایی هست که نذاشتم و نگفتم. مثل همیشه! [چشمک زدن!]
18
Strava2hive
If you would like to check out this activity on strava you can see it here:
https://www.strava.com/activities/13406812293
About the Athlete: **
This is an automated post by @strava2hive and is currently in BETA.
If you would like to know more about the @strava2hive service, you can checkout our Frequently Asked Questions.