Waar starten we het nieuwe jaar mee in de eerste werkweek? Met het nieuwjaarsdiner bij ons favoriete cafe/restaurant Le Pradet. Sophie was mee en we kwamen natuurlijk weer de halve straat tegen, dus gezelligheid alom. Tijdens het diner trad een bandje op, Miko & Rick, die allerlei Engelse covers zongen. Miko hadden we al eens eerder gezien, hij maakt een compleet theaterstuk van zijn optreden. We hebben smakelijk gelachen. Ook hebben we nog geleerd wat een 'paupiette' is, als hoofdgerecht hadden we een paupiette de poisson. Iets met vis dus, maar wat die paupiette nou is..... Als je het vertaalt kom je op een blinde vink uit, als het bijvoorbeeld met kalfsvlees is gemaakt. Een dun lapje vlees dat gevuld wordt. Dat kan dus ook met vis, gevulde vislapjes dus!
Oh purée !
We gaan proberen jullie de 'uitdrukking van de week' mee te geven. Ook in FR heb je natuurlijk uitdrukkingen, gezegdes en andere dingen die we soms wel en soms niet meteen begrijpen. Andersom vertalen wij soms NL uitdrukkingen om te kijken of de fransen dat kennen. Soms kan je het inderdaad een op een vertalen, maar soms ook helemaal niet. Vlak voor kerst vertelden we jullie al over de 'cheveu sur la soupe', de haar in de soep. Wat ons wel opvalt, is dat er in het Frans heel vaak uitdrukkingen zijn waarin groentes of etenswaren worden gebruikt. Zo begonnen afgelopen week de gymlessen weer en zo na de feestdagen had iedereen wat moeite om op te starten, zelfs Sabrina de lerares. Tijdens de pilatesles deed ze een oefening waarbij ze 'oh purée' uitriep. Dat betekent zoiets als 'oh jee', 'dit kan niet waar zijn', 'verdorie', in ieder geval iets dat je niet blij bent. Ze had blijkbaar net als iedereen wat last van ontwende spieren. Dus vanaf nu roepen we allemaal Oh purée, als het even niet mee zit.
Tapis
Eindelijk is het tapijt gearriveerd dat we hadden besteld, het was de bedoeling dat die er al voor oud&nieuw was. Beter laat dan nooit. De eetkamer was nog behoorlijk gehorig, waardoor we in wat geluidsisolatie wilden investeren. Vandaar het tafelkleed en het tapijt van sisal. Het tapijt in een gelige tint, dat ziet er lekker zonnig uit. Hij moet nog een beetje gaan uitzakken platliggen, dat zal met de weken komen dat hij ligt.
Bouwmarkt
Ook in FR blijft het belangrijk goed te kijken, te lezen en te blijven opletten. In de vakantie had ik flink wat anti-houtwormspul verbruikt, dus moest nieuwe gaan kopen. Nu is er spul dat je met de kwast kan opbrengen, wat niet heel vervelend ruikt, en een spuitbus met heel goor ruikend spul wat je met een klein naaldje in de houtwormgaatjes kan spuiten. Die spuitbus met Xylophene had ik zo gevonden en ernaast stond een grotere bus van het andere spul. Ik kocht altijd blikken van een liter, maar die gaan er toch best vlot doorheen, dus een grotere verpakking was welkom.
Totdat ik thuis kwam... bleek ik het verkeerde blik te hebben meegenomen. De anti-houtwormmiddelen staan namelijk niet naast elkaar. Ik had een hele gewone houtbehandelingsbeits meegenomen... stom stom stom. Het was wel van hetzelfde merk, helaas heel ander spul. Dus... maandag gaan ruilen, is weer goed om Frans te oefenen.
Maandag gaan we ook nog naar de Recyclerie om het oude bed weg te brengen van de 'bonne', de meid. Dat is hier toch ook wel mooi en net als in Leiden: de kringloopwinkel (recyclerie) zit naast de milieustraat (déchetterie). Hier in FR wordt sowieso veel meer hergebruikt en niet weggegooid. Het mooie bij deze recyclerie is dat er ook meubels worden opgeknapt, dat is met dat bed ook wel nodig. Er werken een aantal mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt zoals we dat in NL zo mooi noemen, die onder begeleiding van oude meubels weer wat nieuws maken. 'Relookée' noemen ze dat hier met een mooi franglais woord.
Vanochtend hebben we nog een wandelingetje over de Vide Grenier bij ons in het dorp gemaakt. Er stond een waterkoude wind, dus we verwachtten er niet veel van. Inderdaad waren er niet veel verkopers, de helft was maar gevuld. Toch scoorden we wel drie oude schilderijlijsten. Een voor zeven euro, een gratis erbij en de grootste voor vijf euro. Als je vraagt hoeveel het kost, merk ik dat ik nog altijd goed moet na denken of ik goed hoor welk bedrag hij/zij zegt. Soms vragen ze heel veel, dat je denkt 'hoor ik het goed?' maar soms dus ook heel weinig.