Adieu à les gens heureux
Het is eind maart 2024, het einde van een tijdperk in Frankrijk voor Jolanda en Pieter. Op 2 april zitten ze bij de notaris om hun huis in St Hippo aan de nieuwe eigenaren over te dragen en terug te keren naar NL. Afgelopen week hebben we hen een afscheidsdineetje aangeboden, want ze stonden altijd voor ons klaar en we hebben nog best veel spullen van ze gekregen tijdens het opruimen/inpakken van hun spullen.
In betrekkelijk korte tijd, slechts anderhalf jaar, hebben we toch een aardige band weten op te bouwen. Vandaar dat we nog even gezellig samen gegeten hebben. Daarnaast kon ik nog mooi een paar recepten uitproberen voor mijn kook-klus van volgende week, ze waren fijne proefpersonen. Un grand merci et adieu à les gens heureux (dat was de naam van hun Chambres d'hòtes) !
Poêles à granulés
Ook is er weer gewerkt aan de installatie van de twee insert-pelletkachels in de eet- en woonkamer. Wat is er allemaal geplaatst: de afvoerpijpen in de schoorstenen, de frames voor de afwerkpanelen, de poêles zelf en de zeer fraaie (non....) roze brandwerende afwerkpanelen. Dat roze mogen wij zelf nog gaan afwerken met iets, we zijn nog aan het bedenken wat. Het was erg passen en meten om de afwerkpanelen en poêles achter het marmer van de schouw te krijgen, op de millimeter zit het er nu achter.
Nu moeten de heren alleen nog terugkomen om de aansluitingen op het dak te gaan maken. Dat hebben ze uitgesteld want er werd een plens regen voorspeld. Nog even geduld dus, we denken dat als de temperatuur weer ruim boven de twintig graden zal zijn, de kachels zullen functioneren. Precies op tijd voor het volgende winterseizoen dus... haha.
Inondations
Die plens regen kwam dus, met veel water uit de bergen. Ook het bruggetje waar wij veel over lopen: inondée (ondergelopen) en dus afgesloten voor verkeer. Dat duurt nooit zo gek lang, dus binnen een dag was de weg en de brug weer open.
Onze camionette stond nog steeds bij de garage voor reparatie. Maandag kreeg ik te horen dat het óf woensdag- óf donderdagmiddag gereed zou zijn. Woensdag meldden ze dat het donderdag klaar zou zijn, ware het niet dat ik donderdag bericht kreeg dat het pas vrijdag klaar zou zijn: 'un peu de retard', een beetje vertraging. Hmmm, dat was jammer, want ik was van plan vrijdagochtend boodschappen gaan doen voor mijn kook-klus komende week. Pasen wordt altijd uitgebreid gevierd door de Fransen met veel eten, lees: druk op de markten en in supermarkten. Dus een beetje bijtijds inkopen zou handig en verstandig kunnen zijn. Nou ja, je kan geen ijzer met handen breken, dus gingen we vrijdagmiddag met Régis op pad naar Méjannes-les-Alès om de camionette op te halen, lief dat hij een lift wilde geven. Startmotor is gefixt, maar helaas nog enkele reparaties 'prevu' (voorzien), dus we mogen nog een keer terug.
Sable du Sahara
Zaterdagochtend vroeg ging ik op pad om de boodschappen te doen om drie dagen drie gangen voor veertien personen te koken. Was onze mooie witte camionette echt hélémaal bruin/grijs met een enorme hoeveelheid 'modder'. Echt álles op straat zat onder, de auto', de natuur, het straatmeubilair, een bizar gezicht. Flink wat schoonmaakwerk om überhaupt zicht te hebben om te kunnen autorijden. Het bleek Saharazand te zijn, een flink deel van zuid Frankrijk en zelfs Zwitserland had er last van. Met dank aan John voor de foto van zijn auto, ik ben vergeten een foto te maken..! Zelfs hun hond Hercule kijkt een beetje bedroefd uit het open raam, zo van 'wat is dit nou?'.
Het doen van de boodschappen ging goed, ik had werkelijk geen idee of het één of twee karren vol zou zijn. Gelukkig greep ik qua ingrediënten niet veel mis, dus hoef niet al te veel aan te passen in het menu. Tot slot nog wat pannen, ovenschalen en bakjes opgehaald bij Kristi en John in Ganges, waar het hele kookavontuur zal plaatsvinden. Kristi en ik zaten nog te grappen over dat Saharazand. Voor de catering wilden de gasten graag zo 'lokaal' mogelijk eten. Dus ga ik (naast Pommes Reinette (appels) uit Le Vigan, kastanjes, zoete ui, Bleu de causse, Pélardon (geitenkaas) en zoveel mogelijk producten van de lokale telers) ook veel kruiden uit de tuin gebruiken. Die moeten nu wel heel goed gewassen worden om ze te ontdoen van de zandlaag. Kristi zei al dat de gasten dat 'local food' maar relatief moeten nemen met wat Saharazand erbij... ;-)
Impatiens
Het druilerige, natte paasweekend eindig ik met een fleurige foto van onze 'impatiens' (of 'impatience', de ongeduldige) ofwel het vlijtig liesje die we van Maëva kregen, die in onze serre zo lekker staat te groeien en bloeien.