Na het bezoek van mijn vriendinnetjes start het gewone leven weer met huishouden en klusjes in huis. Ons atelier begint al aardig vol te worden, dus besloten we deze alweer wat op te gaan ruimen. Ja, na twee jaar is dat alweer nodig. Bart stortte zich op een dertigtal (wijn-/champagne/eau de vie-)flessen die nog in het atelier stonden, onder een dikke laag stof. Stuk voor stuk heeft hij ze schoongemaakt en bestudeerd. Er zitten hele oude flessen bij, die handgeblazen zijn. Geen een fles is het zelfde.
Ik stortte mij op één van de greniers (zolderruimtes), die nog niet was schoongemaakt. Daar lagen nog stapels met oude kranten, voornamelijk uit de eerste wereldoorlog, dus 1914-1918. De kranten waren toen nog behoorlijk saai, zonder foto's enzo. Voorzichtig heb ik ertussen gekeken of er nog bijzondere exemplaren tussen zaten, die heb ik niet gevonden. Daardoor toch maar besloten er afscheid van te nemen. Daardoor kon de rest van de grenier weer makkelijker schoongemaakt worden, althans worden ontstoft, dat is al een hele klus.
Musée de la Soie
Maandag had ik mijn eerste vrijwilligersbijeenkomst bij het Musée de la soie (het zijdemuseum bij ons in het dorp). Ik was uitgenodigd voor de algemene ledenvergadering om kennis te maken met de équipe (het team/bestuur) en de bénévoles (de vrijwilligers). Er werd flink gediscussieerd, dus mijn hersens draaiden op volle toeren. Omdat er geen agenda of iets dergelijks was, ging het voor mijn gevoel alle kanten op... Wat mij duidelijk werd, is dat een vereniging (of stichting) in Frankrijk net als in NL last heeft van te weinig inkomsten, te weinig vrijwilligers en een te zwaar belast bestuur. Moeten de openingstijden juist verruimd worden, of juist niet? Mist St Hippo een VVV, waardoor bezoek achterblijft? Worden scholen genoeg benaderd om het museum te komen bezoeken? Samenwerking zoeken met andere toeristische attracties of een wijndomein? Enzovoort enzovoort.
Omdat mijn Franse taal wel vordert, maar nog zeker niet uitstekend is, heb ik aangeboden een aantal van hun documenten voor rondleidingen in het museum in het Nederlands te vertalen. Ze hebben ze wel in het Engels, Duits en Spaans, maar nog niet in het NL. Daar waren ze al heel blij mee als ik dat zou willen doen, want ze krijgen zeker bezoekers uit NL. Ik kreeg al gauw de digitale versies toegestuurd en zal daar de komende weken mee aan de slag gaan. De dames Monique en Doria zeiden al tegen me: neem de tijd, want in de winter zullen niet veel NL bezoekers in het museum zijn. Als het in het voorjaar klaar zou zijn, dan is het al heel fijn. Daarbij zijden ze ook dat de terminologie van de zijdeteelt best moeilijk is, dus ze wensten me veel succes. Wordt vervolgd!
onze schaapskooi net buiten het dorp, gekiekt tijdens een wandelingetje