Hij ligt in de winkel! De voorjaarsuitgave van het magazine 'Maison en France' met daarin een door mij geschreven artikel over Valérie en Walter uit Ganges.
Het was toch wel spannend om dit voor de eerste keer te doen. Is mijn schrijfstijl wel oke? Wordt de tekst bij het redigeren helemaal overhoop gehaald of niet, enzovoort. Gelukkig viel het artikel in goede aarde en is er nagenoeg niets aan het artikel veranderd. En hoe het er nu uitziet: ik ben best trots op het resultaat.
Het was erg leuk om zo te schrijven over een huis en mensen die je inmiddels behoorlijk goed kent en waar je een hele fijne tijd hebt doorgebracht. Nadat ik het had geschreven heb ik het door een paar vakmensen laten lezen. Als je de volgende reactie krijgt:
"Niet makkelijk om zo'n plek, een leven zo te beschrijven dat de lezer die erbuiten staat van begin tot eind geboeid blijft. Waarschijnlijk heeft jouw/jullie eigen waardering van uit betrokkenheid daar ook invloed op gehad: je schrijft recht vanuit je hart!".
Ja, dan ga je wel even blozen. Dank je wel Maartje! Ook mijn docente Nederlands/bedrijfscommunicatie van de HTS (met wie ik nog steeds contact heb) vond het erg leuk om te lezen. Ik dacht namelijk veel aan haar lessen tijdens het schrijven.
Dus allemaal naar de winkel rennen en het blad kopen. Of als je daar geen zin in hebt de pdf aan mij vragen.... :-)
Jumelles
In ons huis hebben we diverse beelden op kolommetjes staan. Van een witte marmeren hadden we er maar één. Zie ik op de Franse marktplaats zo'n zelfde soort staan voor een prikkie. Ik liet hem aan Bart zien en die zei meteen: joh, dat is dezelfde als we hebben! Dus contact gezocht en gekocht. We hebben er nu dus twee (tweeling = jumelles), al zijn ze niet 100% hetzelfde. Geen kniesoor die dat ziet, toch?
Charente
Het weekend reden we met een heerlijk ritje naar de Charente, waar mijn tante Cokky met Willem woont. Nou ja tante, Cokky is de dochter van de zus van mijn oma, geen idee hoe je dat in familietermen noemt. Zij wonen nu ook al weer een jaar of zes sinds hun pensionering permanent in Frankrijk. In de twintig jaren daarvoor hebben ze in een oude schuur hun huis gebouwd. Heel leuk om hen weer te zien en veel bijgekletst over het wonen in la douce France. Het is aangenaam voorjaarsweer, dus ook nog genoten van een lekker wandeling door het franse platteland.
Va te faire cuire un oeuf
De spreuk van de week is "Va te faire cuire un oeuf" ofwel ga toch een ei koken. Dat betekent zoiets als 'ga toch wieberen' of 'laat me met rust'. Dat kan je gebruiken als je bijvoorbeeld nog even door wil werken.